یک بام و دو هوای دولت‌ها
گردهمایی کاپ ۲۷ (COP۲۷) در شرم‌الشیخ مصر در حالی برگزار شد که بسیاری از کشورهای غربی که طلایه‌دار این گردهمایی بودند هم‌اکنون در یک بحران انرژی به سر می‌برند. خاویر بلاس دقیقا همین امر را دلیل تغییر اولویت دولت‌ها می‌داند: نزدیک به ۲۰۰ کشور در کاپ ۲۷ به عنوان نشست بین‌المللی تغییرات اقلیمی دور هم جمع آمدند که در این میان تنها ژاپن اعلام کرد متوجه شده است که در پشت صحنه تغییرات اقلیمی چه چیزی در حال رخ دادن است. توکیو بدون هیاهو تمامی سیاست‌های منابع طبیعی خود را برای سرمایه‌گذاری در جهت فاصله‌گیری از استفاده از نفت، گاز طبیعی و پروژه‌های معدن بازتعریف کرده است.
این تغییر بیشتر شبیه یک تغییر اسم کوچک است اما نشان میدهد چه اولویت‌های پنهانی در دستور کار دارند؛ مخصوصا نشان میدهد در آسیا، امنیت انرژی تا چه میزان در صدر دغدغه‌ها قرار دارد. به عقیده بلاس تمرکز ژاپن روی این موضوع بسیار مهم است «زیرا توکیو خودش را برای ریاست گروه هفت در سال ۲۰۲۳ آماده می‌کند؛ موقعیتی که به آن تریبونی قدرتمند برای شکل‌دهی به دستورکار نقشه‌راه‌های بین‌المللی میدهد. البته این کشور هنوز اعلام نکرده تغییرات اقلیمی یکی از موضوعات در دستورکار گروه هفت خواهد بود اما از دیپلمات‌های آسیایی شنیدم تغییرات اقلیمی یکی از مهم‌ترین‌های آن نشست است.» در دستورالعمل جدید بازتعریف دسترسی به منابع طبیعی، سیاست‌ها بر تعادل سه‌گانه مشهور تکیه دارند: امنیت عرضه، درحالیکه قیمت‌ها پایین باشد و سرمایه‌گذاری‌ها به خطر نیفتد؛ در تمامی کالاها، از آلومینیوم گرفته تا گندم.
کار زیاد برای کاهش سریع تقاضا
بلاس معتقد است این تغییر اولویت‌ها از جهتی دیگر جای تعجب ندارد. با وجود اینکه دولت‌ها ادعا می‌کنند بحران انرژی تاثیری در مبارزه با تغییرات اقلیمی ندارد اما محال است اولویت‌های خود را بازتعریف کنند. حتی ثروتمندترین کشورها که در «سازمان همکاری و توسعه اقتصادی» (OECD) حضور دارند از تغییرات اقلیمی متاثر هستند. براساس اطلاعات این سازمان در سال جاری کشورها ۷/ ۱۷درصد از تولید ناخالص خود را صرف امنیت انرژی خواهند کرد؛ عددی نزدیک به ۸/ ۱۷درصد سال‌های ۱۹۸۰ تا ۱۹۸۱ در خلال دومین شوک نفتی جهان.» بااین‌حال تاکید می‌کند «خوشبختانه شرایط بحران انرژی کنونی بهتر از مواجهه‌ای است که کشورهای گروه هفت در سال ۱۹۷۹ داشتند، وقتی آنها سوزاندن بیشتر زغال‌سنگ را از قضا در نشستی در توکیو به عنوان راه‌حل انتخاب کردند. چهار دهه بعد انرژی‌های تجدیدپذیر این امکان را ایجاد کردند که علاوه بر بهبود امنیت، بتوانیم سیاره را هم محافظت کنیم.»
به عقیده او «در گذشته دولتمردان تاکید داشتند که با تغییرات اقلیمی عرضه، حتی با وجود افزایش تقاضا، کاهش خواهد داشت. به عنوان نتیجه، می‌توان دید اقتصادهای جهانی درحال سرمایه‌گذاری روی پایداری عرضه نفت و گاز هستند و قیمت‌ها آن‌گونه بالاست که تاکنون نبوده است. راه‌حل چیست؟ تلاش زیاد برای کاهش سریع تقاضا. البته گفتن آن راحت است. هم‌اکنون تقاضای سوخت‌های فسیلی درحال افزایش است و نفت، گاز و زغال‌سنگ خودشان را برای رکورد مصرف تازه‌ای درسال ۲۰۲۳ آماده می‌کنند
- منبع خبر : دنیای اقتصاد
