پیشرفت مکران تابع اقتصاد کلان و سیاست خارجی است | توسعه مکران بدون جذب سرمایه‌گذار خارجی ممکن نیست

دومین نشست تخصصی کمیسیون خدمات فنی و مهندسی و احداث اتاق ایران درباره بین المللی شدن وتوسعه مناطق مکران برگزار شد. در ابتدای این نشست علی نقوی، رئیس کمیسیون خدمات فنی و مهندسی و احداث اتاق ایران درباره ظرفیت منطقه‌ای مکران گفت: این آخرین فرصت ظرفیت توسعه ایران است. همه متفق‌القول هستند که با رفع تحریم‌ها و برقراری تعامل با دنیا این منطقه به توسعه دست می‌یابد. پیوستن به سازمان ها و تعهدهای بین المللی می تواند روند جذب سرمایه گذاری در این مسیر را تسهیل کند تا سرمایه گذارانی از سراسر دنیا در مکران حضور یابند.

نقوی ادامه داد: همه تشکل هایی که شان ملی دارند در اتاق ایران حضور دارند و اتاق ایران نهاد مناسبی است که می تواند در کنار مکران قرار گیرد. از طرفی تجربه دولت نشان داده که نمی تواند در این مسیر موفق باشد. اتاق ایران می تواند پل معتبری برای توسعه این منطقه باشد.

نقوی تصریح کرد: بدون جذب سرمایه و بدون استفاده از کارشناسان و برنامه ریزان خارجی توسعه مکران دشوار می شود. ما قبلا به منابع نفتی دسترسی داشتیم ولی الان پولی برای توسعه زیرساخت ها نداریم. هر سال چند صد هزار میلیارد تومان کسری بودجه داریم و با مسیر قبلی نمی توانیم به توسعه مکران دست یابیم.

رئیس کمیسیون خدمات فنی و مهندسی و احداث اتاق ایران افزود: هواپیمایی جمهوری اسلامی ایران ۷ فروند هواپیمای فعال دارد و این وضعیت با شرکت هواپیمایی امارات قابل مقایسه نیست. همه منابع صندوق توسعه ملی وام داده شده است. در حالی که کمتر از ۵ درصد منابع صندوق ثروت در دنیا به تسهیلات اختصاص داده می شود و بقیه صرف سرمایه گذاری می شود.

او تصریح کرد: ما در حال حاضر به ۲۰ میلیارد دلار منابع در دسترس نیاز داریم در حالی که در امارت ۱۲۰۰ میلیارد دلار منابع دارند و عمده آن را در جاهایی که ارزش افزوده بالایی دارد، سرمایه گذاری می کنند. عربستان ۱۰۰۰ میلیارد دلار در صندوق سرمایه خود دارد. امارات در سال ۲۰۲۲ حدود ۳۰ میلیارد دلار جذب سرمایه داشته است. باید بر اساس منابع، مدل توسعه‌ای منطقه مکران را مشخص کنیم. با این شرایط، توسعه مکران بدون جذب سرمایه گذار خارجی ممکن نیست.

علی عبدالعلی‌زاده، نماینده ویژه رئیس‌جمهور در اقتصاد دریامحور، گفت: باید اتاق ایران و دولت در مذاکرات رفع تحریم‌ها همکاری همه‌جانبه داشته باشند. دولت به صورت رسمی و اتاق ایران از طریق رابطه با اتاق‌های بازرگانی کشورهای طرف مذاکره به تقویت این مذاکرات و رسیدن به نتیجه مطلوب کمک کند. چرا که نتیجه نهایی آن به سود همه کشور خواهد بود.

تنها راه اصلاح امور در ایران، بین‌المللی شدن است

محمود سریع القلم، پژوهشگر توسعه، با تأکید بر اینکه تنها راه اصلاح امور ایران بین‌المللی شدن است، افزود: تمرکز ذهنی ایرانی‌ها بسیار ضعیف است. در حالی که کلید موفقیت افراد در تمرکز و پرهیز از پراکنده عمل کردن است. اگر یک پزشک، بنگاه اقتصادی، نماینده یا وزیر در مدارهای جهانی و بین‌المللی باشد، می‌تواند متوجه ضعف‌های خود شود.

او با بیان اینکه حکمرانی بالاترین اهمیت را در بین‌المللی شدن دارد، ادامه داد: کشوری که در کریدورهای بین‌المللی نیست نمی‌تواند متوجه کاستی‌ها و مسائل خود شود. از آنجا که دستگاه دیپلماسی ما بین‌المللی نیست تا دو روز قبل از اتفاقات سوریه در جریان آن نبود.

سریع القلم با اشاره به اینکه در شاخه‌های مختلف علوم انسانی، سه هزار تئوری وجود دارد و هر متخصص علوم انسانی اگر تعدادی از این‌ها را بداند به آناتومی علوم انسانی مسلط می‌شود، بیان کرد: به همین دلیل رشته مستقلی به نام اقتصاد یا جامعه‌شناسی نداریم و همه شاخه‌ها میان‌رشته‌ای هستند. اما در مجموعه کسانی که در کشور مدیریت کرده‌اند، افراد متون مشترک نخوانده‌اند. نگاهی به تخصص‌های این افراد نشان می‌دهد مهندس مکانیک، پزشک کودک، مهندس حمل‌ونقل، تحصیل‌کرده ادبیات فارسی، علوم حوزوی و … دور هم جمع شده‌اند که مسائل کشور را حل‌وفصل کنند. بعد ما می‌بینیم که در اتحادیه اروپا وقتی افراد دور هم جمع می‌شوند در چند ساعت می‌توانند ۴۰ تصمیم بزرگ بگیرند چرا که متون مشترک خوانده‌اند.

او افزود: آشفتگی در سیاست کشور، ریشه در آشفتگی تخصص‌های مختلف و متون مختلف دارد. کسی که ادبیات فارسی خوانده چه درکی از حاکمیت ملی دارد یا کسی که فلسفه خوانده چه تلقی از مفهوم «هجینگ» می‌تواند داشته باشد.

این پژوهشگر توسعه با بیان اینکه در مورد مکران یا مدیریت کل کشور دو راه بیشتر وجود ندارد، ادامه داد: یا کارهای وصله‌ای می‌توان انجام داد و یا کارهای بنیادی. آسفالت خیابان‌ها، باز کردن واتساپ، خرید چند هواپیما، افزایش فروش نفت از یک بشکه به یک و نیم بشکه و … کارهای وصله‌ای هستند. اما اقدام بنیادی، یعنی اقداماتی که مدل ویتنام انجام شود. ویتنامی‌ها گفتند باید ببینیم می‌خواهیم وضع مردم را درست کنیم و نگاه به آینده داشته باشیم یا با تاریخ تسویه‌حساب کنیم. آن‌ها راه اول را انتخاب کردند و لذا در اولین اقدام تصمیم گرفتند به سازمان تجارت جهانی بپیوندند و در ۱۲ سال شروط لازم برای پیوستن به آن را انجام دادند. آن‌ها فهمیدند که برقراری روابط عادی با آمریکا ضروری است.

سریع القلم گفت: اگر می‌خواهیم کار بنیادی انجام دهیم باید از علم استفاده کنیم. برای اینکه بین‌المللی نیستیم فکر می‌کنیم ایران کشور خاصی است. در حالی که خاص نیستیم؛ ژئوپلیتیک ترکیه به مراتب از ایران پیچیده‌تر و تنوع فرهنگی هند از ما بیشتر و پیچیدگی مذهب در مکزیک از ما بیشتر است.

او افزود: بنابراین اگر می‌خواهیم پیشرفت کنیم باید مدل ویتنام، به سازمان جهانی بپیوندیم، با جهان روابط عادی برقرار کنیم و سهم بازار خود را با بین‌المللی شدن پیش ببریم.

سریع القلم گفت: اگر کشوری بخواهد راست‌گویی را در جامع نهادینه کند بهترین روش بین‌المللی شدن است. چون اگر یک حرف اشتباه بزنید جهان با شما کار نخواهد کرد.

او با بیان اینکه روحیات ما در شرایط فعلی کشور بیشتر حالت انطباق دارد و می‌خواهیم کارهای وصله‌ای انجام دهیم، ادامه داد: باید روابط علت و معلولی مشکلات کشور را استخراج کنیم. در تحلیل محتوای سخنرانی مسئولین متوجه شدم نرخ تورم، مشکلات سیاست خارجی، اعتماد در جامعه، مهاجرت و … همه به صورت افقی بحث می‌شوند و کمتر کسی می‌گوید چرا تورم ۴۰ درصدی داریم.

سریع القلم تأکید کرد: مادامی که به یک اشتراک نظر درباره علت‌العلل نرسیم، نمی‌توانیم مسائل را حل کنیم. علت‌العلل این است که نگاه ما به مسائل بومی است؛ تا بین‌المللی نشویم، چه در اقتصاد و چه در سیاست و دانشگاه و علم و رسانه نخواهیم توانست پیشرفت کنیم.

او افزود: مادامی که انسان به یک ساختار قفل نشود اصلاح نخواهد شد. تا به جهان قفل نشویم نمی‌توانیم پیشرفت کنیم. در سیاست خارجی هر جمله‌ای بخواهیم می‌گوییم، چون به جایی قفل نیستیم. چین عضو ۶۵۰ سازمان بین‌المللی است لذا مسئولین آن برای هر جمله ۱۰ مشاور دارند در حالی که در دهه ۷۰ هر حرفی را بیان می‌کردند.

سریع القلم گفت: اگر پروژه مکران می‌خواهد ایران را به دنیا وصل کند، مشاورین بین المللی داشته باشد، ۱۰ بانک دنیا در آن شعبه بزنند و بهترین متخصصان در آن حضور داشته باشند، به ارتباطات جهانی نیاز دارد. تا ارتباطات جهانی شکل نگیرد مکران در بهترین حالت به سرنوشت کیش تبدیل خواهد شد.

او تأکید کرد: پیشرفت مکران تابع اقتصاد کلان و سیاست خارجی ایران است. امیدوارم بتوان اقناع‌سازی کلیدی در کشور ایجاد کرد که پروژه‌های کشور در سایه قفل شدن با بانک‌ها، دولت‌ها و سازمان‌ها در جهان عملیاتی خواهند شد.

عبدالعلی‌زاده، نیز با اشاره به اسنادی که فاضلی در سخنانش به آن‌ها اشاره کرد، گفت: این اسناد از مجمع تشخیص مصلحت نظام پس گرفته شد چرا که نقشی برای مردم محلی در این اسناد دیده نشده بود.

او با بیان اینکه الان حداقل ۱۰ شورای مختلف در حوزه مکران تصمیم‌گیری می‌کنند، ادامه داد: من در تلاش هستم همه این‌ها را در یک شورا جمع کنم و حتماً اتاق ایران و بخش خصوصی در آن حضور خواهند داشت. بازنویسی اسناد در حال اتمام است و انتشار عمومی خواهیم کرد تا متخصصان نظرات خود را ارائه دهند.

دستیار ویژه رئیس‌جمهور در اقتصاد دریامحور، افزود: لایحه‌ای راجع به سازمان توسعه مکران نیز به مجلس ارسال شده بود که آن را هم از مجلس پس گرفتیم تا با محوریت افزایش نقش مردم محلی بازنگری شود.

عبدالعلی‌زاده، تأکید کرد: اولین گام برنامه توسعه دریا محور باید از خانه ماهیگیران و کارکنان لنج‌ها آغاز شود که لجستیک این منطقه را بر عهده دارند. هدف ما این است که پیش از همه، ساکنین منطقه که خط مقدم اقتصاد دریامحور هستند، شیرینی توسعه را بچشند.

اصل اول در توسعه دریامحور، تعامل سازنده با جهان است

او با تأکید بر اینکه به یک سیاست خارجی جدید نیاز داریم، افزود: اصل اول ما در توسعه دریامحور تعامل سازنده با جهان است. باید بازنگری جدی در سیاست خارجی کشور اتفاق بیفتد.

عبدالعلی‌زاده با بیان اینکه ما ابایی از مذاکره نداریم و با ترامپ هم باید مذاکره کنیم، گفت: نمی‌توان مسائل کشور را معلق نگه داشت. مذاکره هم باید مستقیم باشد و شرافتمندانه اتفاق بیفتد. خود ما باید از مسائل ملی خود دفاع کنیم، نه اینکه واسطه‌ها را برای دفاع از منافعمان به کار بگیریم.

او تأکید کرد: خوشبختانه به این نتیجه رسیده‌اند که مذاکره مستقیم داشته باشیم. در جریان این مذاکرات ما خواستار مشارکت اتاق ایران هستیم. ما با دولت مذاکره می‌کنیم و اتاق ایران باید با اتاق‌ها و تجار آن‌ها مذاکره کند. حتی آقای حسن‌زاده، پیشنهاد داد اتاق‌های منطقه را هم در این مسیر به کمک بیاوریم که ما هم با آن موافق هستیم.

در دنیا برای توسعه، طرح آمایش سرزمین نمی‌نویسند

در ادامه حمید آشتیانی، فعال اقتصادی درباره معمای شکوفایی در ایران گفت: در حال حاضر در ایران ۱۰۴ شورای عالی تشکیل شده و اگر قرار باشد شورای عالی توسعه دریامحور هم تاسیس شود، با توجه به سوابق شوراهای عالی قبلی، هیچ فایده ای نخواهد داشت. به جای تشکیل شورای عالی، اختیارات ویژه داده شود تا توسعه دریامحور را پیش ببرند.

آشتیانی به تجربه راه آهن در ایران اشاره کرده است: ۱۵هزار کیلومتر راه آهن در ۱۰۰ سال در ایران ساخته شده و ۴۰۰ هزار کیلومتر راه آهن در آمریکا در عرض ۵۰ سال ساخته شده است. اقتصاد ایران حدود ۴۰۰ میلیارد دلار است و اقتصاد آمریکا ۳۰ هزار میلیارد دلار است.

او ادامه داد: تجربه دنیا چه می گوید؟   UNDPدر ۶۰ سال حدود ۴۵۰۰میلیارد دلار در کشورهای توسعه نیافته پول خرج کرده و به نتیجه نرسیده است.

آشتیانی تصریح کرد: برای توسعه دو رویکرد داریم یا با فشار مسیر توسعه پیش می رود که با زور حتی با نیت خیر توسعه ممکن نیست. در رویکرد دوم توسعه درون زا و با کشش طبیعی با توجه به نیاز ملی و منطقه‌ای ایجاد می‌شود. برای همین راه آهن در امریکا برای جابه جایی تولید است نه برای راحتی مردم. البته با توسعه تولید، راحتی مردم هم در پی خواهد آمد.

او ادامه داد: برای توسعه مکران از صاحبان کسب و کار برای توسعه منطقه استفاده کنیم. به الگوی توسعه هرمز نگاه کنید؟ در دنیا برای توسعه طرح آمایش نمی نویسند. برنامه متمرکز از تهران به مناطق پاسخ نمی دهد. طرح جامع فولاد، توسعه به همراه نمی‌آورد. اگر به عنوان دولت کاری نکنیم بهتر است. باید تجربه دنیا را بخوانیم. از مشاوران خوشنام در تدوین طرح توسعه مکران استفاده کنیم. چرخ را از نو اختراع نکنیم. دولت دانای کل نیست. دولت به جامعه محلی و سرمایه گذار محلی اعتماد کند.

آشتیانی تاکید کرد: دولت مزیت‌های رقابتی منطقه را توسعه دهد. به تولید مشوق دهیم و تسهیل‌گری کنیم و دنبال اثر شبکه‌ای باشیم.

در ادامه عبدالعلی زاده، مشاور رئیس جمهوری تاکید کرد: توسعه قابل کپی کردن نیست. توسعه را باید فهمید. باید به عنوان دلسوزان توسعه، الگوی توسعه هرمز را مطالعه کنید.