شمال غرب ایران به عنوان قطب قیر کشور، در گذشته بیشتر صادرات محور بود. اما با قطع صادرات قیر به ترکیه این وضعیت صادراتی خود را از دست داد و پس از آن شاهد قطع صادرات این محصول به گرجستان نیز بودیم. روند صادرات قیر ایران به ترکیه از اسفند ماه ۱۳۹۸ با محدودیت مواجه شد بر همین اساس بیشتر از دو سال است که از شمال غرب کشور صادرات قیر صورت نگرفته است. در این مدت فقط صادرات بسیار کم و محدودی به کشور ارمنستان انجام شده است. البته گفته می‌شود قیر ایرانی به صورت قاچاق به عنوان محصول قیر کشور عراق به ترکیه ساده شده است. متاسفانه این موضوع باعث نابودی صنعت قیر در شمال غرب کشور به عنوان قطب تولید صنعت قیر شده است. این در حالی است که در سال ۲۰۱۵ یک قرارداد تعرفه ترجیحی میان ایران و ترکیه امضا شد و ترکیه حدود چهار سال به دنبال اجرای این قرارداد بود. اما پس از ممنوعیت ورود برخی از اجناس از ترکیه به ایران ترکیه مقابله به مثل کرد. حتی واردات اجناسی که قرار بود با تعرفه ترجیحی وارد‌کنیم نیز به کشور ممنوع شد.
در کنار این موضوع سیستم حراج باز در بورس کالا یکی دیگر از چالش های موجود بر سر راه این صنعت شده است. نمی دانیم در کجای دنیا سیستم حراج باز استفاده می‌شود؟ آیا مگر امکان ارائه قیمت از سوی هر کسی وجود دارد؟ آیا با این اقدام قیمت به‌جای کاهش ، افزایش نخواهد یافت؟
به نظر می رسد که تلاش ها در قیمت گذاری در بورس کالا با “سیستم حراج باز” به سود شرکت های بزرگ باشد تا محصولات خود را با قیمت بالا به فروش رسانند. با فروش محصولات در بورس کالا با قیمت بالا و کسب سود خوب برای این شرکت‌های بزرگ مردم اقبال بیشتری به بورس یابند در حالی که نتیجه این اقدام از بین رفتن صنایع پایین دستی است.
- نویسنده : میرجلال سیدجلالی، نماینده انجمن در شمالغرب کشور
