ابتدا به تاریخچه شروع طرح زیست تخریب‌پذیرها اشاره کرد و به چالش‌هایی که در ابتدای کار انجمن پلیمر با آن مواجه شده‌بودند، پرداخت. میربلوک همچنین اظهار کرد به دلیل شرایط آب‌و‌هوایی در ایران ممکن است بسیاری از پروژه‌هایی که درکشورهای دیگر به نتیجه رسیده‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌اند، به مشکل بخورند، سپس به ارایه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ای در رابطه با لزوم توجه به اثرات زیست‌محیطی پلاستیک‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ها پرداخت، چراکه با توجه به نیاز روزافزون مراقبت از محیط‌زیست و همچنین جذابیت این مسله در سال‌های اخیر بسیاری از کارآفرینان جذب این بخش شده‌اند. از سال۱۹۵۰ تا سال۲۰۱۷ بیش از ۲/ ۹میلیارد تن پلاستیک تولید شده و حدود ۷میلیارد تن از آن تاکنون دفن شده‌اند. درنتیجه با توجه به مصرف جوامع از محصولات پلاستیکی، روشن است که نیاز به تولید محصولات زیست تخریب‌پذیر امری حیاتی است، چراکه آلودگی ناشی از پلاستیک‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ها می‌تواند منجر به مشکلات اجتماعی،زیستی و اقتصادی شود.
او در رابطه با رویکرد کشورها در کاهش اثرات مخرب پلاستیک‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ها بر محیط‌زیست صحبت کرد که شامل روش‌های توسعه اقتصاد پلاستیک‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌های زیست تخریب‌پذیر و توسعه استفاده از پلاستیک‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌های تولید منابع غیر‌فسیلی است. البته با توجه به اینکه روش دوم نیازمند استفاده بسیار بالا از منابع آبی و همچنین مناسب کشورهایی بدون منابع نفتی است، باید اشاره کرد که این روش برای اجرا در ایران مناسب نیست. میربلوک سپس در رابطه با انواع پلیمرهای زیست تخریب‌پذیر توضیحاتی ارائه داد. این پلیمرها به دو دسته سنتزی و نشاسته تقسیم می‌شوند. البته باید موارد مشکوکی که به‌عنوان محصولات زیست تخریب‌پذیر و با استفاده از ترکیبات نشاسته تولید می‌شوند، توسط انجمن بررسی شوند چراکه این محصولات با وجود شباهت بسیار بالا، درواقع زیست تخریب‌پذیر نیستند.
- منبع خبر : دنیای اقتصاد
